AniLabs_29

Hindi na nga ianaasahan, at isa pa masyado na ngang biglaan, abala na sa sched namin, super gastos pa ang inabot ko dito... masaya, ine-required kami ng program head namin na mag punta sa world trade center, hindi yung binomba, yung local world trade natin dito sa pinas... eto, eh sa sobrang lapit sa mga pwedeng pag-galaan, kaya ng maka tuntong pa lang kami eh, buong sabik agad na nag puntang MOA ( Mall of Asia ) malapit lang kasi yun. Hayun, pikturs-pikturs ang inabot namin sa galaan, halos nakalimutan ko na na may mga projects pa kaming hindi natatapos >hayzz< sulit naman ang pagod, (hindi dahil marami kaming nakitang exhibit sa World Trade) pero dahil naka-pag gala na naman kami. Marami nga kaming kabalbalan na pinag gagawa duon, kumain, mag window shopping panoorin yung mga taong may ibat ibang emosyon ang mga mukha habang nag lalakad ( tapos pag-tatawanan lang) AHahaha!!!! masaya talaga, dahil kumpleto kami, kaming mag kakaibigan. yung nasa pic. <<< pero nakakapang

Marami talagang magagandang pangyayari ang madalas nagaganap sa ating mga paaralan. Nandiyan ang hirap sa projects, pag-ka badtrip sa mga Professors, cutting classes (kung minsan lang naman...), frienship bonding, sa akin... career na rin, lovelife?, dating..., labas-labas kasama ng friends, pakikipag socialize, hmmm... ano pa ba?, tsempre para matuto, matuto ng ka- walnghiyaan, ng pagka rebelde, ng pagka independent, ng pagka-liberated, ng maraming bagay about world..., ng pagiging wild, ng pagiging teenaged, ng mga kahenyuhan, ng mga bagong tuklas... (good or bad) wala tayong pake-alam. Dahil tayo ay nasa eskwelahan, malayo sa bahay, at sa maingay na bunganga ni Nanay; HOooOOpPs!! OO naman, masaya, malungkot, nakaka-kilig 0 nakaka nLuv, pag-kabigo, tagumpay, sakripisyo at kaalaman,kaibigan, at ka-ibigan, sa eskwelahan natin yan mararanasan. Kaya nga bat pakiramdam ko eh... ayaw ko ng gumradewyt!!! sobrang nakakalungkot. Kahit na nga malayo pa yun. Minsan di ko maiwasan ang ma

People always seem to find a good days to make fun of. Nevertheless, we usually gone for something we are not sure of. We pretend to be happy with everything we work and we get busy with, but the meaning isn't there and sometimes we know it that we do nothing but just a matter of lame. I have to admit that I had spend my days for lust. I make my self busy doing unimportant things, and I think that is because I'm here as a teenage lost in nowhere. As I pass through many days, I'm starting to realize how I became a piece of junk dragged to streets of junkies. I'm starting to stop doing things which I ought to do for many times. Many times with just the same folks and folklores of endlessness myths. I hate doing things allover but then I didn't get to discover this for many times I played every games. And now how I wish to call for something meaningful more relevant and full of sense... Until I didn't have this meaningful thing I wouldn't stop asking why? and w